Δημήτριος Γρίβας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο στρατηγός Δημήτριος Γρίβας
Ο υποστράτηγος Δημήτριος Γρίβας (1829 - 1889) ήταν στρατιωτικός και πολιτικός της νεώτερης Ελλάδας, πληρεξούσιος, βουλευτής και τέσσερις φορές υπουργός.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Η καταγωγή του ήταν από την σπουδαία οικογένεια Γρίβα και συγκεκριμένα ήταν γιος του Θεόδωρου Γρίβα και εγγονός της Μπουμπουλίνας. Διώχτηκε από την σχολή Ευελπίδων το 1845 εξαιτίας στρατιωτικής στάσης.
Ήταν αντιμοναρχικός και το 1847 συμμετείχε στο κίνημα του πατέρα του. Το 1862 συμμετείχε στην στάση του Ναυπλίου αλλά ύστερα απο την αποτυχία του κινήματος κατέφυγε στην Γαλλία, απ' όπου επέστρεψε μετά την εκθρόνιση του Όθωνα για να συμμετάσχει στην πολιτική.[1] Ήταν μέλος της τριμελούς επιτροπής που ταξίδεψε στην Κοπεγχάγη για να προσφέρει το στέμμα στον Γεώργιο Α΄.[1]. Εκλέχθηκε πληρεξούσιος στην Β' Εθνική Συνέλευση του 1862.
Από τότε σταδιοδρόμησε στην πολιτική και συμμετείχε σε πολλές κυβερνήσεις ως υπουργός. Συγκεκριμένα χρημάτισε υπουργός στρατιωτικών (Κυβέρνηση Δεληγεώργη Οκτωβρίου 1865, Κυβέρνηση Δεληγεώργη Νοεμβρίου 1865, Κυβέρνηση Δεληγεώργη 1872 και στην Κυβέρνηση Βούλγαρη 1874). Το 1882 διετέλεσε αρχηγός του στρατού απ' όπου παραιτήθηκε για να εκλεγεί βουλευτής το 1885. Στις εκλογές του 1887 απέτυχε και αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική.[1]
Απεβίωσε το 1889 στη Μασσαλία της Γαλλίας, όπου είχε εγκατασταθεί.[1] Η τελετή της κηδείας έγινε στην Αθήνα. Στον νεκρό αποδόθηκαν τιμές υποστράτηγου, ενώ την νεκρώσιμη πομπή παρακολούθησαν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, καθώς και αρχές της Αθήνας. Στον ναό μετέβη ο βασιλιάς. Μετά την κηδεία μεταφέρθηκε στην Πάτρα, όπου και ενταφιάστηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Βόνιτσα.

Παραπομπές

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Βιογραφικό Δημητρίου Γρίβα, από την Αργολική Βιβλιοθήκη

Πηγές

  • Δημήτριος Γρίβας συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
  • Ν.Γ. Πολίτης και Γεώργιος Δροσίνης, επιμ. (1889). Εστία, Τόμος 27ος. Αθήνησι. σελ. 2 του τεύχους 645. Ανακτήθηκε την 30 Μαΐου 2010.